Thursday, September 18, 2008

Ika 19 ng Setyembre 2008

Friday once again. I am bursting with energy. In my mind, I can hear the song Friday, TGiF........ Friday, TGIF......


This is not exactly party time for me. I have to review reports for our JPEPA defense on Monday submitted by different agencies and compile these reports for submission to our Boss later. I must finish everything today so as not to let anything and anybody encroach on my weekend. Get it! Boss, you're not reading this, right? And it's a joke. Of course, you can call in the middle of the night, during the weekend even if I'm in the beach with my family, or even if I am in the supermarket. As always Boss, I am at your service.

Even with work shamelessly burdening my already filled-up life, I am here at the office today working my behind and looking forward to leaving this place later remaining intact for my weekend retreat.

PS: Babala. Ito ay isang reklamo dahil sa inis ko sa isang taong malabong kausap na nakasira ng umaga ko. Ewan ko ba bakit ganito tong tao na to. Madalas na sumira sa usapan dahil biglang me naisip siyang gawin sa araw na napagkasunduan magkita o lumakad na sa palagay ko at ng iba namin kasama ay pwede naman ipagpaliban. Ang mga rason na karaniwan niyang binibigay ay pupunta siya sa dentista, magpapamasahe siya, o kaya walang titingin sa pamangkin niya kahit me yaya ito at nandon ang mga magulang niya. Meron pa pala, me miting siya na laging natataon sa Sabadong magkikita kita kami. Ilan beses na rin siyang nagkansela sa mga lakad o pagkikita namin dahil sa mga dahilan na ito.

Kaninang umaga sobra inis ko dahil hindi naman lakad lang namin yun pinag-usapan namin. Seryosong bagay yun napagkasaunduan namin kahapon at naiayos ko na sa kinauukulan. Pagkatapos, sasabihain niya ngayon na hindi na naman siya pwede. Hay naku..... ang labo mo talaga!

Naglalabas lang ng sama ng loob at baka kung saan maibaling.

3 comments:

Anonymous said...

ay ano ba yan, nakakasakit ng ulo ang mga injaners. relax lang ate, baka masira ang beauty sa pagkainis. joke lang.

mahirap ngang kausap ang di maaasahan. para bang sinasabi na wala akong respeto sa oras na inilaan mo. lalo na yung mga pahulihin--dati kasing sakit ko iyon, hanggang ma-realize kong ang lateness ay senyales ng kawalang ka respetuhan sa aking kapwa--kaya talagang pilit kong maging maagap. sa mga nangiijan--mahalaga ang salita ng isang tao, ito ang kontrata niya. dito masusubok ang karakter niya.

napahaba na ang pagpipilosopo ko, pasenya na. na feel ko lang yung na feel mo. sorry.

James Morgan said...

Hey, nice blog.
I just thought you would like to put a Google Web Search Widget in your sidebar. You and your readers will easily be able to search google from your site.

Or you could blog about it...
- John

brainchild said...

@Mahalia,
oo nga eh. kaya nga nagblog na lang ako. buti at pwede iblog ang ganitong mga bagay. nakakabawas ng tensyon.

naayos din naman yun gusot. hinayaan ko na silang dalawang mag-usap. mahirap mamamgitan sa mga inkaners.

mabuti ka pa at nabago mo na ang pagiging hulihin. ako medyo inconsistent pa rin. pag importante talaga empunto ang oras ko. sa iyo siguro naadapt mo na rin ang sarili sa paraan jan. ako minsan minsan filipino time pa rin. pero nagsususmikap na ako baguhin ito.

@John

I added the widget. You have a cool site. I have been visiting various blogger tips sites lately to improve my site. I will add you to my blog list. Thanks.

Multiple Choice

Mom's Corner

Vote for my Blog

Vote for my blog on Mom Blog Network

Vote for my Post

Vote for my post on Mom Blog Network

Add this blog

Add to Technorati Favorites